Connie Francis, popularna piosenkarka przeboju „Pretty Little Baby”, zmarła 63 lata później.

Connie Francis , amerykańska legenda folku i pierwsza kobieta, która osiągnęła 1. miejsce na liście Billboard Hot 100, zmarła w wieku 87 lat, dwa tygodnie po tym, jak ujawniono, że była hospitalizowana z powodu „ogromnego bólu”.

Ron Roberts, bliski przyjaciel Francis i prezes jej wytwórni płytowej Concetta Records, potwierdził tę wiadomość na Facebooku w czwartek 17 lipca rano: „Z ciężkim sercem i ogromnym smutkiem informuję o śmierci mojej drogiej przyjaciółki Connie Francis wczoraj wieczorem. Wiem, że Connie ucieszyłaby się, gdyby jej fani byli wśród pierwszych, którzy usłyszą tę smutną wiadomość. Więcej szczegółów wkrótce” – zakończyła wiadomość, którą udostępniono również na oficjalnym profilu Francis na Facebooku.

Artystka ujawniła, że „wróciła do szpitala” 2 lipca , mówiąc fanom, że „przechodzi badania i kontrole, aby ustalić przyczynę ekstremalnego bólu, którego doświadcza”. Dwa dni później napisała na Facebooku, że „czuje się znacznie lepiej po dobrej nocy”, ale od tego czasu jej stan zdrowia się pogorszył i ostatecznie zmarła.

Francis niedawno trafiła na pierwsze strony gazet, ponieważ jej piosenka z 1962 roku „Pretty Little Baby”, tłumaczona jako „Linda Muchachita” w wersji hiszpańskiej, stała się ogromnym hitem na TikToku i Instagramie 63 lata po premierze. „Prawdę mówiąc, nawet nie pamiętałam tej piosenki!” – powiedziała magazynowi „People”, gdy dowiedziała się, co dzieje się z jej starym hitem. „Musiałam jej posłuchać, żeby sobie przypomnieć. To, że piosenka, którą nagrałam 63 lata temu, porusza serca milionów ludzi, jest naprawdę niesamowite. To niesamowite uczucie”.

Ale kariera Francis wykracza daleko poza tę anegdotę. Była jedną z najpopularniejszych piosenkarek lat 50. i wczesnych 60. w Stanach Zjednoczonych , z takimi singlami w pierwszej dziesiątce, jak „Who's Sorry Now?”, „My Heart Has A Mind Of Its Own”, „Where the Boys Are” i „Don't Break The Heart That Loves You”. Piosenką, która uczyniła ją pierwszą kobietą na szczycie listy Billboard Hot 100, była „Everybody's Somebody's Fool” z 1969 roku, a później miała jeszcze dwa hity numer 1, „My Heart Has A Mind Of Its Own” (który dotarł na szczyt zaledwie trzy miesiące po „Everybody's Somebody's Fool”) i „Don't Break The Heart That Loves You”.

Urodzona jako Concetta Franconero w Newark w stanie New Jersey w 1937 roku, artystka zaczęła brać udział w programach talent show w wieku 4 lat , zachęcana przez ojca, śpiewając i grając na akordeonie. Później zaczęła występować w programach telewizyjnych, m.in. w programie Startime Kids stacji NBC, gdzie przyjęła pseudonim sceniczny Connie Francis.

W 1955 roku podpisała kontrakt płytowy z MGM Records, ale większość jej wczesnych singli nie odniosła sukcesu. Tuż przed tym, jak wytwórnia ją porzuciła, jej ojciec zasugerował, żeby nagrała wersję „Who's Sorry Now?” w 1957 roku. Wymagało to wielu namawiania, ale od tamtej pory szczęście zaczęło się do niej uśmiechać. „Mój ojciec chciał, żebym nagrała piosenkę napisaną w 1923 roku. Powiedziałam: »Zapomnij o tym, chłopaki z American Bandstand będą się ze mnie śmiać«. A on odpowiedział: »Jeśli nie nagrasz tej piosenki, głuptasku, jedynym sposobem, żeby dostać się do American Bandstand, będzie zobaczenie swojego odbicia w telewizji, kiedy siedzisz i oglądasz«”. W rzeczywistości piosenka stała się hitem dopiero, gdy wykonała ją w programie Dicka Clarka „American Bandstand” w 1958 roku.

Stała się międzynarodową gwiazdą dzięki nagraniom swoich piosenek w kilku językach, sprzedając ostatecznie prawie 200 milionów płyt. Wystąpiła również w kilku filmach w latach 60., w tym w „Gdzie są chłopcy”, komedii romantycznej dla młodzieży z młodym George'em Hamiltonem w roli głównej.

Ale od lat 70. XX wieku doświadczyła prawdziwego upadku. W 1974 roku została zgwałcona w pokoju motelu na Long Island; trzy lata później przeszła operację nosa, która tymczasowo pozbawiła ją głosu; a w 1981 roku jej brat George został zamordowany przez mafię.

W tym samym roku wznowiła karierę, ale problemy ze zdrowiem psychicznym uniemożliwiły jej to. Ojciec skierował ją do kilku szpitali psychiatrycznych, a w 1984 roku przeżyła próbę samobójczą. W tym samym roku opublikowała swoje pierwsze wspomnienia zatytułowane „Who's Sorry Now?”.

W okresie jej złotego wieku była związana romantycznie z piosenkarzem Bobbym Darinem, z którym była czterokrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był Dick Kanellis, którego poślubiła w 1964 roku, ale rozwiodła się pięć miesięcy później. W 1971 roku wyszła za mąż za Izzy Marion, ale ich małżeństwo nie przetrwało długo – rozwiedli się dziesięć miesięcy później. Jej kolejnym mężem był Joseph Garzilli, którego poślubiła w 1973 roku, ale małżeństwo zakończyło się w 1977 roku. Jej ostatnim mężem był Bob Parkinson, którego poślubiła w 1985 roku, ale i tym razem małżeństwo przetrwało zaledwie kilka miesięcy.